Villa les Cèdres, a Murderous Oligarch, & a Cruel King

W połowie XIX wieku Lazurowe Wybrzeże było jeszcze dziką krainą porośniętą zaroślami, lasami sosnowymi i gajami oliwnymi.

Willa Les Cedres został zbudowany w 1830 roku przez Pollonnais, żydowską rodzinę, która zajmowała się handlem dywanami w Nicei. Nazywana wówczas willą „Les Oiseaux”, została zakupiona w 1850 r. przez żydowskiego burmistrza Villefranche-sur-Mer (od 1872 do 1900), David-Désiré Pollonnais, który rozbudował willę. W tym czasie na 35-hektarowej posiadłości znajdowała się działająca farma drzew oliwnych, a wiele z tych drzew wciąż żyje na tym terenie.

Potomkowie burmistrza sprzedali majątek królowi Leopoldowi II, który rozbudował ogrody otaczające dom. Król przekształcił ten sielankowy raj we wspaniałą posiadłość o nazwie „Les Cèdres”.

W 1904 roku król zakupił Villa Pollonnais. W tym czasie miejscowi zaczęli się martwić ilością ziemi kupowanej przez króla, zwłaszcza że miał tendencję do zamykania posiadłości drutem kolczastym, uniemożliwiając swobodny wjazd ludzi na teren.

Po zakupie willi i jej 15 hektarów ziemi król zwrócił się do swojego ulubionego architekta, Aarona Mesjasza, o powiększenie willi. Obejmowało to dobudowanie do pierwotnego zachodniego skrzydła willi i stworzenie zupełnie nowego 3-kondygnacyjnego budynku, zakończonego dużym perystylem z masywnymi filarami. Po zakończeniu rozbudowy i przemalowaniu nieruchomości zmienił jej nazwę na „Les Cèdres”.

Brązowy posąg Ateny, udrapowany marmurową tuniką, stał na straży przy głównym wejściu. Wewnątrz atmosfera była dekadencka i nieco zwietrzała, zgodnie z okresem rozkwitu posiadłości Belle Epoque: wspaniałe salony, żyrandole, francuskie drzwi i XIX-wieczne portrety sięgające od podłogi do sufitu w ozdobnych ramach. Jego wyłożona drewnem biblioteka zawierała 3000 książek o florze i naturalizmie, w tym wydanie kodeksu botanicznego z 1640 r., warte obecnie kilkaset tysięcy euro.

Oprócz dużych zmian dokonanych we wnętrzu posiadłości, dokonano również ogromnych zmian w ogrodach. Pod nadzorem Harolda Peto i Julesa Vacherota (odpowiedzialnego za aranżację ogrodów Wieży Eiffla i Pól Elizejskich w Paryżu) wykonano 2-kilometrowy pas dla króla, którym mógł jeździć bez gapiów. Oprócz tego w skałach wykopano basen o długości 50 metrów.

Po wszystkich renowacjach luksusowa willa o powierzchni 18 000 stóp kwadratowych miała 14 sypialni, salę imprezową, oranżerię, kaplicę, stajnie i akry ogrodów botanicznych, w których uprawiano i nadal uprawia się 20 000 gatunków roślin. W rzeczywistości posiadłość Villa Les Cèdres jest nadal największym prywatnym ogrodem botanicznym na świecie. „To prawdziwy skarb, nazywam go Luwrem botaniki” — powiedział Franklin Picard, który w 1999 r.kultowa książka o Les Cèdres.

Centralnym punktem ogrodu jest główna aleja zakończona kwiecistym rondem u stóp symetrycznych schodów prowadzących do wejścia do willi. Obszar na północny zachód od budynku obejmuje cztery tarasy ozdobione kwietnikami i posągami. W południowo-wschodniej części posiadłości znajduje się prostokątny płytki staw otoczony kwietnikami w ramionach króla oraz małe ogrody różane i pomarańczowe. Wejście na ścieżkę prowadzącą do stajni obramowane jest rzeźbionym łukiem, korynckimi kolumnami i porośniętymi winoroślą kratami.

Jakkolwiek niesamowite były jego właściwości, król Leopold II zdecydował się zamieszkać Monako zamiast tego Cap Ferrat stał się domem dla jego nastoletniej kochanki. Cap Ferrat było idealnym miejscem na nielegalny romans, dobrze ukryty przed wścibskimi oczami. Król ulokował Blanche w byłej willi Vial w Passable, przemianowanej na „Radiana”, aż do zakończenia rozbudowy willi Les Cèdres.

Les Cèdres musiało jej się wydawać złotym więzieniem z panoramicznym widokiem na morze, zagubionym pośród bujnej roślinności. Blanche spędzała samotnie dni w willi, czekając na swojego królewskiego kochanka, który zabronił jej wychodzić lub przyjmować innych gości. Urodziła jednego z dwóch nieślubnych synów w willi Les Cèdres.

Oto więcej o ich dziwnej historii: Zły król, jego nastoletnia prostytutka i najdroższe wille świata.

Po śmierci Leopolda Blanche Delacroix została eksmitowana z willi Les Cèdres, a jej nowym właścicielem został jego siostrzeniec, król Albert I. W 1924 roku został przejęty przez Alexandre Marnier-Lapostolle, twórca Grand Marnier.

Sprzedaż firmy monopolowej Grand Marnier Gruppo Campari obejmowała tę willę. Pomimo wprowadzających w błąd doniesień prasowych, że jest to nieruchomość warta miliard euro, willa była w rzeczywistości tylko niewielką częścią całkowitego zakupu Grand Marnier.

W 2019 roku Gruppo Campari sprzedał willę do najbogatszego człowieka Ukrainy, miliardera (i rzekomego szefa mafii) Rinat Achmetow, za 200 mln euro (było na rynku od lat za 1 miliard euro). Według dzienników politycznychSprawy poradzieckie iNaród, Achmetow był badany pod zarzutem morderstwa i rzekomej roli w przestępczości zorganizowanej, ale aby uniknąć ścigania na Ukrainie, uciekł doMonako. w czerwcu 2005 r.Serhij Kornicz, ówczesny szef wydziału ds. przestępczości gospodarczej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy, oświadczył publicznie, że Achmetow był „szefem zorganizowanej grupy przestępczej”. Doniesienia prasowe sugerować że przekazał miliardy dolarów rosyjskim oligarchom. W styczniu 2023 r. Był wymieniany jako 639. najbogatsza osoba na świecie z szacowaną wartością netto 11,54 mld USD (USD).

Dziś słynnymi sąsiadami willi są Paul Allen i Andrew Lloyd Webber z Microsoftu.

Chcieć więcej? Tutaj jest lista słynnych willi, celebryci, którzy byli ich właścicielami, i szalone rzeczy, które się tam wydarzyły.